მითიური ქცევები შეიძლება აღმოვანიჩინოთ „წარმატებათა მოსაპოვებლად“ გაშმაგებულ მისწრაფებებშიც, ასე რომ ახასიათებს თანამედროვე საზოგადოებას და რაც ადამიანური ყოფის საზღვრების გადალახვის ფარული სურვილით აიხსნება. ამ ქცევებს შეიძლება მივაგნოთ „სუბურბიასაკენ“ მასობრივ ლტოლვაში, რომელშიც დასაბამიერი სრულყოფილების ნოსტალგია იკითხება, აფექტურ თავაწყვეტაში, რასაც „საკრალური მანქანის კულტი“ უწოდეს.
როგორც ენდრიუ გრილეი ანიშნავს, „საკმარისია დაათვალიერო ავტომანქანების ყოველწლიური სალონი, რათა შეიცნო ღრმად რიტუალიზებური რელიგიური გამოხატულება.
ფერები, სინათლეები, მუსიკა, თაყვანისმცემელთა რევერანსები, ტაძრის ქურუმი ქალების თანხლება(მანეკენები), ზეიმი და ფუფუნება, ფულის ფლანგვა, კომპაქტურად შეჯგუფებული ადამიანები – ყოველივე ეს, სხვა რომელიმე კულტურაში ნამდვილ ლიტურგიულ მსახურებას შექმნიდა... საკრალური მანქანის კულტს თავისი მორწმუნეები და თავისი ხელდასხმულები ჰყავს. გნოსტიკოსი იმაზე მეტი მოუთმენლობით როდი ელოდა მისნურ საიდუმლოს გამჟღავნებას, ვიდრე ავტომანქანის თაყვანისმცემელი ახალი მოდელების პირველ გუგუნს. წლირუი სეზონური ციკლის დროს კულტის უზენაესი ქურუმები – მანქანებით მოვაჭრენი – ახალ ღირებულებას იძენენ, ამასობაში აღგზნებული ბრბო მოუთმენლად მოელის ხსნის ახალ ფორმას“.
This entry was posted
on Thursday, June 16, 2011
at 7:57 AM
and is filed under
მითები კვლავ ცოცხლობენ და ინიღბებიან
. You can follow any responses to this entry through the
comments feed
.
